Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Η τελευταία των Γεροντιανών ...



   Γεννήθηκα στον Γέροντα της Μικράς Ασίας εκείνο το φαρμακερό καλοκαίρι του εικοσιδυό.
   Το πρώτο μου κλάμα βουβάθηκε ανάμεσα στ’ αποκαΐδια της φοβερής πυρκαγιάς, σ’ ένα ολοκαύτωμα που συνέθλιψε χώρες και λαούς και βεβαιότητες αιώνων.
  Βύζαξα το πικρό γάλα  της αγωνίας, του στεναγμού, του ξεριζωμού, της ορφάνιας.
  Πορεύτηκα ασθμαίνοντας, με μια ζωή ανάλγητη να με κυνηγάει αμείλικτα σε κάθε βήμα, σα να ‘χα μέγα κρίμα.
  Περπάτησα ανυπόδητη απάνω στ’ αγκάθια του κατατρεγμού, της στέρησης, της απαξίωσης, κουβαλώντας στο μέτωπό μου το άλικο σημάδι της προσφυγιάς.
  Έζησα πολέμους, κατοχές, πείνα, καταφρόνια, ταλαιπωρία, ταπείνωση.
  Έκλαψα γοερά πάνω απ’ το νεκροκρέβατο για το μονάκριβο αγγελούδι μου, ώσπου στερέψανε των ματιών μου οι βρύσες.    
  Στάθηκα όμως ορθή κόντρα στης μοίρας τις αντιξοότητες, άντεξα όπως ο βράχος στο κύμα, στητή κι αγέρωχη μ’ αυτή τη Μικρασιάτικη αποκοτιά, νουνεχής και διαυγής στο νου και στην ψυχή μέχρι τα εννενηνταδυό μου, αφού πρώτα αξιώθηκα να βηματίσω στη γενέθλια γη για ένα προσκύνημα στις ρίζες μου.
 Σας αφήνω γεια λοιπόν, φτερουγίζοντας για ν’ απαντήσω αγαπημένες μου μορφές, που κατέλειπαν τις του βίου τρυφές με ψυχές καθαρές και αρρύπωτα χείλη. -   

9 σχόλια:

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Με συγκίνησες... δεν ξέρω την σχέση σας, μα πολύ τρυφερή η ανάρτηση προς τιμή της.

Καλημερένια φίλε μου!
Να βρίσκεσαι καλά επιθυμώ!

BUTTERFLY είπε...

Ποσο τρυφερο! Καλο της ταξιδι! Ας ειναι η ψυχουλα της ευτυχισμενη!

Άιναφετς είπε...

Όταν φεύγουν τέτοιες όμορφες και ταπεινές ψυχές, μαζί τους φεύγει και ένα κομμάτι μιας εποχής που ο άνθρωπος είχε μια άλλη μορφή αξιοπρέπειας...
Νασαι καλά Σιδερή που μας γνώρισες αυτή την όμορφη ψυχή!

Thalassenia είπε...

Πόσο κοινή ήταν η μοίρα εκείνων των ανθρώπων!!
Αυτή η κατάθεση θα μπορούσε να είναι γραμμένη για την πεθερά μου.
Διαβάζοντας ήταν σαν να την ακούω να μιλά, καθώς έτσι ακριβώς ήταν η ζωή της. Γεννημένη το ΄11 στην παλιά πατρίδα όπως έλεγε, έφυγε στα 90 της πονεμένη και χαρούμενη μαζί.
Δύο πρόσωπα μία ιστορία.

Η ανάρτηση είναι αφορμή να τους μνημονεύσουμε.
Να είσαι καλά.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Ειχα πολυ καιρο να ερθω απο εδω λόγω στρατού.Πήρα ενα βραβειο και ειπα να το μοιρασω με τη σειρα μου βάζοντας κλήρους.Ο κλήρος επεσε στο δικο σου σπιτικο!!Ελα λοιπόν να το παραλάβεις.Να εισαι καλά.Συγχαρητηρια για την οψογη αναρτηση!!!!!!!

Margo είπε...

και τα λόγια δικά της; Ποια είναι Σιδερή;
Αν από αυτά τα τελευταία λόγια μας άγγιξε τόσο, πόσο τυχεροί είναι όσοι μοιράστηκαν τη ζωή μαζί της..
Ευχαριστούμε πολύ!
Να σαι καλά!

fractal είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=AOU_MWlqsSY




Καλημέρααααααααααααααααααααααααααα






Roadartist είπε...

Καλό της ταξίδι...

zoyzoy είπε...

Τι σιδερένιοι άνθρωποι! Παραδείγματα θέλησης,δύναμης για μας και την νεολαία μας που δεν αντέχει τα βάρη και λυγά με την πρώτη δυσκολία!

Να ζήσετε να τη θυμάστε για πάντα!